De eerste workshop tassen maken komt eraan! 

Twee weken geleden schreef ik al over vluchtelingsinitiatief Mijn Buuf en nu gaan we een eerste workshop geven. 

Check het facebook event Workshop tassen maken 

In deze workshop (40 euro p.p.) gaan we een tas maken van afgedankte banieren. Stap voor stap knippen we het materiaal en maakt iedereen een grote tas. Aan het einde van de workshop ga je met een superleuke tas naar huis. En van de opbrengst financieren wij creatieve projecten voor “mijn buuf”. Dubbel leuk dus! Een echte doorgeeftas. Geef je op door een bericht op facebook te sturen of via de website: https://mijnbuuf.nl/?tribe_events=workshop-tassen-maken

Kun je zelf niet, geef het vooral door aan vriendinnen. Misschien heeft eentje juist een nieuwe shopper of strandtas nodig :)

Zoals een kind naar muziek kijkt, zo kijk ik het liefst ook naar muziek
Het moet gewoon een groot spel zijn.
Muziek is ook gewoon een soort speeltuin van geluiden​.

That's the spirit Loek! 

Spelen in de kunst

Je hebt lef nodig

Status voor de verandering

Status na de grote verandering

Het eindresultaat (acryl op canvas, 100x100cm, for sale)

Fijne valentijnsdag lieve mensen!

En dan niet omdat ik zo van rode rozen, hartjessnoep en red velvet cake houd, nee van dat soort romantiek hoef ik niets te hebben, zeker niet op valentijnsdag. Maar wel om de liefde te vieren! De zin van het leven, het liefdevolle met elkaar. Omdat we allemaal nog meer liefde in ons leven aankunnen. 

Light of the world
Shine on us all, set us free
Love is the answer

Hartjes-schilderij

STAP VOOR STAP

1. Stap: maak een wild schilderij
Beschilder je canvas volledig op een losse manier. Gebruik verschillende kleuren en verschillende technieken.

Ga lekker los en wild! Geniet ervan.

Het maakt niet echt uit hoe de achtergrond eruitziet, als hij maar veel variatie heeft. Dit is een speeltuin met kleuren en vormen. Leef je uit. 
​
Voor inspiratie voor een boeiende achtergrond kun je ook mijn Youtube-video's bekijken: Kijkje in mijn atelier of deze Timelapse full painting

2. Stap: teken hartjes
Schets een heleboel hartjes op je achtergrond, in alle soorten en maten. Sommig mogen over de rand van het doek heenlopen, dat maakt het juist leuk. Ik heb de hartjes met vloeibare witte verf getekend, maar je kunt ook een stift/potlood gebruiken. 

3. Stap: maak de achtergrond wit
Maak alles rondom de hartjes wit. Door de achtergrond licht te schilderen komen de kleuren mooi naar voren, je verhoogt het contrast en je geeft jezelf een mooie basis voor de nieuwe achtergrondkleur. Laat dit goed drogen.

4. Stap: kleur de achtergrond in
Kies een kontrasterende kleur en schilder helemaal rondom de hartjes de volledige witte achtergond in met je nieuwe kleur. Voor het mooiste kontrast kies de complementaire kleur van het beginschilderij van stap 1 (blauw schilderij-->geel achtergrond, rood schilderij -->lichtgroene achtergrond, ...). Kijk of je een  verloopje in je kleur kunt krijgen door wat wit of wat donkere kleuren door je verf te mengen. 

5. Stap: details
Met een permanent marker of een hele dunne kwast kun je nu de hartjes omranden. 

​

Veel plezier en happy creative valentine! 
​xox, Lisa

Als ik ergens vast in geloof is dat ieder mens talenten heeft. En iedereen heeft creativiteit in zich zitten. Ik ben ervan overtuigd. 
In laatste tijd krijg ik vaak als reactie op mijn verhaal als kunstenares te horen: "Maar ik ben helemaal niet creatief!".  

Hoe komt het toch dat zoveel het idee hebben niet creatief te zijn? Veel mensen noemen zichzelf niet creatief (in de zin van artistiek en kunstgerelateerd) maar toveren vervolgens de gekste gerechten in de keuken, zijn onwijs vindingsrijk in het bedenken van oplossingen, bouwen van alles met hun handen, maken zelfgebreide mutsen en sjaals, schrijven verhalen/gedichten, verzinnen zelf liedjes...en deze lijst zou oneindelijk door kunnen gaan. Want iedereen creeert weleens wat, legt nieuwe verbanden of maakt iets nieuws. 

Creativiteit zit in ons. In iedereen van ons.
Als we er bewust gebruik van maken kunnen prachtige mooie dingen ontstaan. 

Dit is de grondslag aan het project 'Mijn Buuf' waar ik sinds november vorig jaar betrokken bij ben en erg enthousiast over ben. 

Samen met statushouders maken we onze 'creativiteits-spieren' los, inspireren elkaar en leren zo ook nog Nederland, de taal en elkaar beter kennen. 

Initiatiefnemers Petra en Nicole beschrijven het als volgt:

Met “Mijn Buuf” willen we een atelier/winkel opzetten waar vrouwen werken die een ambacht beheersen. Vrouwen met een vluchtelingenachtergrond én Nederlandse vrouwen. De ambachten kunnen borduren zijn, haken, naaien, sieraden maken of schilderen.
​Het atelier is open voor klanten: de producten worden direct aan de klant vanuit het atelier verkocht of via een webshop. Op die manier ontstaat interactie met anderen. De producten moeten verkoopbaar zijn op de Nederlandse markt. Dat stimuleert de makers door de ogen van Nederlanders te kijken. Daarnaast zullen de vrouwen workshops gaan geven. De samenwerking tussen de vrouwen moet leiden tot wederzijdse inspiratie, uitwisselen van technieken, sociale contacten en hulp met verdere ontwikkeling van talenten. Wil een van deze vrouwen een product dat zij maakt verder zelf op de markt brengen? Dan zal zij worden geholpen een businessplan te schrijven, de (Nederlandse) marktwaarde van haar producten te bepalen en met de financiering van haar plan. Meer info op onze splinternieuwe website: www.mijnbuuf.nl

Deze week zijn we bij de opening van 'T HAAGS HUIS geweest en hebben hierbij ons initiatief aan beleidsmakers en geinteresserden gepresenteerd. En meteen nieuwe contacten gelegd. Een mooie aftrap van het project SamenHaags. 

​

Statushouders waren ook aanwezig. Maar het mengde nog niet echt zoals je zou willen zien.
Ons viel op dat een 'informatiemarkt' hartstikke Nederlands blijkt te zijn en geen enkele statushouder bij ons kwam 'buurten' of 'gezellig een openhartig praatje' kwam maken. Niet omdat er geen interesse is - zeker niet- maar er is toch een behoorlijke drempel om op elkaar af te stappen. 
Vraag me niet, waarom die drempel zo onwijs groot lijkt te zijn - het is echt iets wat ik verder wil begrijpen en waar ik graag meer over wil leren. Maar 1 ding weet ik wel: Als je gewoon begint, komt het wel. Creativiteit en nieuwsgierigheid is  universeel, iets dat verbindt. Ik begon te tekenen en te kleuren en te handletteren. And guess what? Toen kwamen ineens hele geinteresseerde ogen kijken. Die ogen gingen na een tijdje zwijgend op een stoel naast me zitten. Ik schroof zwijgend wat materiaal hun kant op. Er ontstond ruimte voor gesprek, voor kennismaking, voor plezier! Voor eventjes was iedereen vergeten wat allemaal tussenons in zit.
En voordat je het weet ben je samen iets moois aan het maken! 

Het is februari! Hopelijk zijn jullie allemaal goed in het nieuwe jaar gestart.

Mijn jaar begon met veel frisse ideeën, een nieuwe bijbaan, vele leuke projecten die in de pijplijn zitten en inmiddels ben ik ook al 1 week op vakantie geweest in het geweldige Barcelona. Als de rest van 2018 zo wordt als januari, ben ik blij.

Tijdens en na de jaarwisseling heb ik ook veel zitten denken over mijn doelen voor 2018, wat ik wil behouden/versterken en wat minder mag. En toen kwam ik erachter dat ik het schrijven van deze blog niet meer zo leuk vond. Mijn blog werd een heel ding voor mij. Een veel té groot ding. Ik wilde een degelijk artikel schrijven over een boeiend onderwerp waarin ik mijn expertise kan delen, met goede bronnen envele prachtige foto's (en die moeten dan eerst van de camera op de Computer gezet worden). Daarvoor had een flinke hoeveelheid tijd nodig om er echt voor te gaan zitten. Maar dat gebeurde niet zo vaak. En je weet hoe dat is: hoe langer ik geen nieuwe blog had gemaakt, hoe groter werd mijn weerstand en hoe erger stelde ik het uit. Typisch geval van a) perfectionisme en b) uitstelgedrag. Meh. 

Maar ik schrijf wel graag en vaak dagboek. Gewoon in een klein notieboekje. Soms zijn het maar een paar zinnen. Ik schrijf op wat ik heb beleeft, wat in mijn hoofd zit, mijn aha- momenten, wat me dwars zit en waar ik dankbaar voor ben.
En toen dacht ik: waarom schrijf ik blogs die lijken op mijn dagboek-entries? 
Mijn dagboek als kunstenaar!

Dus -om het mezelf makkerlijke te maken- ga ik korte verhaaltjes delen. Niets groots en ingewikkelds, gewoon uit de leven gegrepen. 

​En in het Nederlands, dat is toch echt wel mijn voertaal en schrijft zoveel makkelijker voor mij. 
Sorry dear English (or German) speaking friends! This is your chance to practise your Dutch :) You are always welcome to ask for a personal update, just give me a call/app. 

1 februari 2018
Vandaag was schilderdag. Heerlijk! 
​
Nog voor het ontbijt ben ik in mijn atelier gedoken en pas voor het avondeten weer gestopt. 10 uur lang! Tussendoor wat korte mini-pauzes gehouden om wat te eten en hup doorschilderen. Ik was helemaal in een flow. 

Ik heb aan een groot schilderij gewerkt: 120cmx80cm en ben met mijn intuitieve methodes begonnen, lekker vrij schilderen zonder plan. Alleen naar kleur en vormen kijken en centimeter voor centimeter kijken 'waar heb ik nu zin in om te doen?' en 'wat lijkt me nu een leuke kleur voor een mooi kontrast?'.
In de middag werd het wat concreter. Ik had nog een leuke schets liggen van met motiven uit Suriname: prachtige stroomversnellingen (Sula's) in de jungle en met een 'mooi oema', een mooie Marronvrouw. Dus dat is het geworden. Het is bijna af, nog een paar laatste details. Ik denk ik ga het boven de eettafel hangen en er een aantal dagen naar kijken- dat helpt enorm om achter te komen wat ik nog mis. 

En ik heb het hele proces gefilmd! Wat ik met de vele uren filmmateriaal ga doen weet ik nog niet precies, maar het is geweldig een schilderij zo tot stand zien komen. Wordt vervolgd. 

Liefs, Lisa