Het is februari! Hopelijk zijn jullie allemaal goed in het nieuwe jaar gestart.
Mijn jaar begon met veel frisse ideeën, een nieuwe bijbaan, vele leuke projecten die in de pijplijn zitten en inmiddels ben ik ook al 1 week op vakantie geweest in het geweldige Barcelona. Als de rest van 2018 zo wordt als januari, ben ik blij.
Tijdens en na de jaarwisseling heb ik ook veel zitten denken over mijn doelen voor 2018, wat ik wil behouden/versterken en wat minder mag. En toen kwam ik erachter dat ik het schrijven van deze blog niet meer zo leuk vond. Mijn blog werd een heel ding voor mij. Een veel té groot ding. Ik wilde een degelijk artikel schrijven over een boeiend onderwerp waarin ik mijn expertise kan delen, met goede bronnen envele prachtige foto's (en die moeten dan eerst van de camera op de Computer gezet worden). Daarvoor had een flinke hoeveelheid tijd nodig om er echt voor te gaan zitten. Maar dat gebeurde niet zo vaak. En je weet hoe dat is: hoe langer ik geen nieuwe blog had gemaakt, hoe groter werd mijn weerstand en hoe erger stelde ik het uit. Typisch geval van a) perfectionisme en b) uitstelgedrag. Meh.
Maar ik schrijf wel graag en vaak dagboek. Gewoon in een klein notieboekje. Soms zijn het maar een paar zinnen. Ik schrijf op wat ik heb beleeft, wat in mijn hoofd zit, mijn aha- momenten, wat me dwars zit en waar ik dankbaar voor ben.
En toen dacht ik: waarom schrijf ik blogs die lijken op mijn dagboek-entries?
Mijn dagboek als kunstenaar!
Dus -om het mezelf makkerlijke te maken- ga ik korte verhaaltjes delen. Niets groots en ingewikkelds, gewoon uit de leven gegrepen.
En in het Nederlands, dat is toch echt wel mijn voertaal en schrijft zoveel makkelijker voor mij.
Sorry dear English (or German) speaking friends! This is your chance to practise your Dutch :) You are always welcome to ask for a personal update, just give me a call/app.
1 februari 2018
Vandaag was schilderdag. Heerlijk!
Nog voor het ontbijt ben ik in mijn atelier gedoken en pas voor het avondeten weer gestopt. 10 uur lang! Tussendoor wat korte mini-pauzes gehouden om wat te eten en hup doorschilderen. Ik was helemaal in een flow.
Ik heb aan een groot schilderij gewerkt: 120cmx80cm en ben met mijn intuitieve methodes begonnen, lekker vrij schilderen zonder plan. Alleen naar kleur en vormen kijken en centimeter voor centimeter kijken 'waar heb ik nu zin in om te doen?' en 'wat lijkt me nu een leuke kleur voor een mooi kontrast?'.
In de middag werd het wat concreter. Ik had nog een leuke schets liggen van met motiven uit Suriname: prachtige stroomversnellingen (Sula's) in de jungle en met een 'mooi oema', een mooie Marronvrouw. Dus dat is het geworden. Het is bijna af, nog een paar laatste details. Ik denk ik ga het boven de eettafel hangen en er een aantal dagen naar kijken- dat helpt enorm om achter te komen wat ik nog mis.
En ik heb het hele proces gefilmd! Wat ik met de vele uren filmmateriaal ga doen weet ik nog niet precies, maar het is geweldig een schilderij zo tot stand zien komen. Wordt vervolgd.
Liefs, Lisa
